Over angst en mezelf

Nu ik de eerste workshop organiseer over de methode die ik zelf ontwikkelde, bots ik daar sterk op. Het voelt alsof iets aan mijn innerlijke deur komt kloppen en zegt 'komaan, waar wacht je op? De tijd is rijp om er helemaal voor te gaan. hou op met deeltjes van jou te verbergen. Je koos ervoor om jezelf te tonen aan de wereld. Doe het dan!'

Ik voel de roep in me zowat dagelijks. Soms doe ik er iets mee, en soms voel ik me vooral bang.

Zoals vanmorgen, tijdens mijn meditatie.

Ik zette mijn wekker een half uurtje vroeger, om te genieten van de nog half-slapende dag. Comfortabel ging ik zitten op een stoel in de veranda. Half binnen, half buiten. Een beetje zoals ik me voelde op dat moment.

Met mijn aandacht ging ik naar binnen, en ik ontdekte een knagend gevoel in mijn borst. Een gevoel dat er ook nu is, terwijl ik dit schrijf.

Een gevoel dat me zegt dat ik het heel erg spannend vind, en best beangstigend. Een gevoel dat gezien wil worden. En dat ik zag.

Toen nam het me mee, een laagje dieper. Ik zag de angst, en ik zag ook wat er onder zit, nl. de aantrekking om die stap in de wereld te zetten en om door mijn weerstand heen te stappen. Want als ik het niet zo graag zou willen, zou die angst er niet zijn, wel? Dan zou het me gewoon koud laten.

Ik erkende de angst en de aantrekking. En ik voelde me vol vertrouwen. Een vertrouwen dat ik vooruit ga, en dat angst daar onherroepelijk deel van is. Dus angst voelen én zien, is vooruitgang. Wie had dat gedacht? :-)

Nu zit ik hier, en schrijf ik dit. En naast de angst - als 2 zusjes die samen in de zetel zitten - is er ook een zelfzekerheid. Een vertrouwen dat de angst klopt en wijsheid met zich meebrengt.

Welkom, knagend gevoel, welkom. Blijf maar zolang je nodig hebt. Ondertussen kijk ik naar je, geef ik je een dikke knuffel wanneer je dat wenst, en starten we samen deze dag.

Fijne dag, ook voor jou. Die van Angst en mezelf is alvast goed begonnen.

Wil je ook je angst omzetten in kracht? Ik begeleid je er graag bij.