Bijna allemaal streven we onbewust naar de perfecte versie van onszelf.
Die versie die de kinderen elke dag tijdig, vrolijk en zonder stress naar school brengt, die extra taken op haar werk probleemloos opvangt, die dagelijks lekker en gezond kookt, en die onthoudt wanneer er iets gebeurt in het leven van haar vrienden zodat ze hen heel attent een kaartje kan sturen.
Heb jij ook zo’n perfecte versie van jezelf? En denk je (ook onbewust) dat je innerlijke rust zult vinden, zodra je dat perfecte beeld bereikt hebt?
Dan doorprik ik graag dat ballonnetje, en ik geef je iets anders in de plaats 🙂
Want laat duidelijk zijn: dat perfecte beeld zul je nooit bereiken. Dat is als jongleren met 1000 ballen terwijl je op een eenwieler op een slap koord rijdt. Dat kan niemand. Verlang het dus ook niet van jezelf. Het enige dat het oplevert is extra onrust en teleurstelling.
En gelukkig maar dat je dat beeld nooit zult bereiken! Want stel je eens voor dat het wel kon. Stel je voor dat je je non-stop zou inzetten om dat beeld te bereiken. Je geeft je 200% en gaat keihard over je grenzen (want dat kan niet anders). En uiteindelijk bereik je dat perfecte beeld. Je bent er!
En dan? Geloof je dat je dan echt gelukkiger zal zijn? Dat het de rust en voldoening zal geven waar je naar verlangt? Door een perfecte Stepford wife (of jouw versie ervan) te zijn? Stel dat je dat doel bereikt, om dan te beseffen dat het je helemaal niet gelukkiger maakt. Dat blijkt dat dat niet JOUW doelen zijn, maar simpelweg het maatschappelijk beeld van ‘de perfecte vrouw’? Stel je voor dat je zo hard een richting uit liep, dat helemaal niet jouw richting is…
Verlang dus niet van jezelf dat je de perfectie nadert. Verlang niet het onmogelijk, ten koste van jezelf.
Stel je daarentegen een ander doel: probeer dicht bij jezelf te blijven, te voelen wat voor jou écht belangrijk is, en stop daar je energie in. Kies een paar dingen uit je leven waarvan je voelt dat ze voor jou het allerbelangrijkste zijn. Voor mij is dat bv. quality time met mijn vrouw en dochter. Dat is mijn absolute prioriteit, en aan hen wil ik veel energie en aandacht besteden. Daarom vind ik het helemaal ok als andere levensdomeinen wat minder ‘af’ zijn, zoals wanneer ons huis vol speelgoed ligt, of dat ik geen superverse, gebalanceerde maaltijd op tafel kan zetten omdat we te lang in het bos bleven. Daar kan ik HELEMAAL mee leven. Waarom? Omdat ik koos. Ik koos dat wat voor mij écht belangrijk is, en daar stop ik mijn energie in. Dat zorgde er voor dat ik die innerlijke rust vond. Want om mijn eigen opgestelde doelen te bereiken, hoef ik niet over mijn grenzen te gaan, en geen 1000 balletjes in de lucht te houden terwijl ik op een slap koord rijd.
Probeer jij het ook eens?
ps. En onthoud: goed is goed genoeg :-)
pps. Ja, dit geldt ook voor mannen. Alleen net iets anders. Resoneert dit ook met jou, als man? Probeer het dan zeker ook eens :-)
Reactie plaatsen
Reacties